Łańcuchowa technika skojarzeń

Łańcuchowa technika skojarzeń

Metoda ta daje możliwość zapamiętywania długich list przedmiotów i odtworzenia ich w odpowiedniej kolejności
W tej technice kojarzy się ze sobą kolejne elementy. Obrazy te przechodząc jeden w drugi, tworzą swego rodzaju film, widziany oczyma wyobraźni.
Zapamiętując, musimy tworzyć obrazy w swojej wyobraźni. Wizualizacja stanowi fundament
sprawnego zapamiętywania. „Obrazy myślowe” to budulec pamięci pomagający
utrzymać informacje w naszym umyśle. Stosując wizualizacje, aktywizujemy prace mózgu.
Stosowanie łańcuchowej metody skojarzeń wymaga od nas pewnej elastyczności
i zmiany podejścia do procesu nauki. Nie możemy obawiać się absurdalności, dziwności czy
śmieszności naszych skojarzeń.

Lepiej zapamiętujemy, gdy wyobraźmy sobie osoby czy przedmioty będące w ruchu.
Dynamizujmy obrazy, a tworzone „historyjki” niech będą pełne akcji. Ruch przyciąga naszą
uwagę, a tym samym zwiększa koncentracje uwagi.

Załóżmy, że mamy zapamiętać następującą listę zakupów:mleko, kawa, ser, jabłka, chleb.

Należy w wyobraźni stworzyć łańcuch, łączący każdy następny element z poprzednim:

Np. wchodzimy do sklepu, w którym ekspedientką jest duża, uśmiechnięta butelka mleka. Ona to w trakcie podawania nam kawy, strąciła wszystkie kostki sera z półki. Ser spadając na podłogę, zmieniał się w dojrzałe soczyste jabłka, które ruchem dłoni pozdrawiały stojący na półce i obserwujący z dużym zainteresowaniem całą zaistniałą sytuację, chleb.

Skojarzenia-wyobrażenia, wykorzystujące wszystkie zmysły (wzrok, słuch, węch, dotyk), jak również te, które są zabawne, przesadzone, niezwykłe, dziwne są odpowiednie, bo zapadają na długo w pamięci, a o to właśnie chodzi. Przytoczony powyżej przykład zastosowania techniki łańcuszka jest banalny, ale warto zaznaczyć, że korzystając z tej techniki na co dzień, można zapamiętywać ogromną ilość informacji. Przy zapamiętywaniu techniką łańcuszka obowiązują te same zasady dobrego zapamiętywania, które wymienione zostały przy technice haków. Dodatkowo należy pamiętać o tym, by prawidłowo zapamiętać pierwszy element łańcuszka, gdyż bez niego trudno byłoby odtworzyć całość. Skuteczne jest np. wyobrażenie sobie, że ten pierwszy element „wyrasta” z jakiegoś punktu znajdującego się przed nami.

 Świetna technika polecam. Wiele radości daje wymyślanie historyjek.
W porównaniu z "hakami" dla mnie jest zbyt czasochłonna.
Można ją wykorzystać, kiedy bardzo zależy nam na kolejności zapamiętywanych przedmiotów w innym przypadku sprawdzą się nasze "haki".

Brzeskiewicz Z.; Superpamiec, COMES, Warszawa 1995
Buzan T.; Pamiec na zawołanie, Ravi, Łódz 1997